ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ανδρέας Μελεζιάδης Σχης (ΔΒ) εα

          Προχτές, σε μία συζήτηση συναδέλφων, τους άκουσα να λένε για το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, να εκθειάζουν την δημιουργία του και να επισημαίνουν την πολιτιστική του προσφορά στην πόλη μας.

         Δεν τους γνώριζα, καθόμουν με φίλους στο διπλανό τραπέζι, και για το λόγο αυτό δεν πήρα μέρος στη συζήτηση.

        Κάποια στιγμή, η συζήτηση πήγε στο ‘’ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ’’, και διαπίστωσα ότι κανείς τους δεν γνώριζε τις πραγματικές συνθήκες δημιουργίας του, άκουσα δε απίθανα πράγματα για κάποιους που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι ‘’ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ’’

       Αισθάνθηκα πικρία, γιατί κανείς δεν ξέρει την πραγματικότητα, σχετικά με το πώς ξεκίνησε το όλο θέμα, και την εξέλιξή του. Καιρός πλέον είναι, να μπούν κάποια πράγματα στη θέση τους.

       Το κτίριο του Πολεμικού Μουσείου, είναι δίδυμο κτίριο με το Στρατηγείο του Γ΄ΣΣ. Μετά την απομάκρυνση της Μοιρας Καταδρομών, το κτίριο έμεινε σχεδόν κενό, αφου στέγαζε κάποια γραφεία στο ισόγειο , οικονομικών υπηρεσιών. Όλο το υπόλοιπο κτίριο, παρέμενε ασυντήρητο, με φανερά πλέον τα σημάδια της εγκατάλειψης.

       Ήδη, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, διεκδικούσε για Δημαρχείο Θεσσαλονίκης τόσο το κτίριο του Στρατηγείου του Σώματος Στρατού, όσο και αυτό, παρά το ότι του είχε παραχωρηθεί ειδικά για δημαρχείο ολόκληρος ο χώρος από το Βυζαντινό Μουσείο και κάτω μέχρι το πάρκο της ΧΑΝΘ, όπου και τελικά έγινε. Οι παλαιότεροι, θυμούνται ότι εκεί ήταν το Φρουραρχείο, το Στρατιωτικό Πρατήριο και το Στρατιωτικό Θέατρο.

       Τοποθετήθηκα στο Γ΄ΣΣ/7οΕΓ τον Ιούλιο του 1990. Τον Σεπτέμβριο του 1992, με τις επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου να πλησιάζουν, ο τότε Διοικητής του ΣΣ, ήθελε να κάνουμε μία έκθεση φωτογραφίας στο γνωστό Περίπτερο του Σώματος Στρατού, στην αρχή της Βασιλέως Γεωργίου. Την όλη διοργάνωση, την ανέθεσε στο Γραφείο, και ειδικότερα σε εμένα.

       Εμείς, φωτογραφικό υλικό δεν είχαμε καθόλου. Τον ίδιο καιρό, στο Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα, γινόταν μία ακριβώς ίδια Έκθεση Φωτογραφίας και κατέβηκα στην Αθήνα ειδικά για αυτό το λόγο, για να δώ τον τρόπο εκθέσεως, λεπτομέρειες της εκθέσεως και να ζητήσω τον δανεισμό στο Γ’ΣΣ φωτογραφιών για την έκθεσή μας.

       Πράγματι, κατέβηκα στην Αθήνα. Αφού ρύθμισα όλες τις λεπτομέρειες που αφορούσαν την έκθεση φωτογραφίας, είχαμε μια εκτενή συζήτηση με τον Έφορο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών, Αξιωματικό του Ναυτικού κ. Οικονόμου. Μην ψάχνετε βαθμό, δεν τον θυμάμαι.

       Η συζήτησή μας είχε σαν θέμα την ανυπαρξία οτιδήποτε σχετικού με Στρατιωτικό Μουσείο στη Θεσσαλονίκη, και τις δυνατότητες που πιθανόν να υπάρχουν, για την ίδρυση Παραρτήματος του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών.

      Σημειωτέον ότι στην Αθήνα, στα υπόγεια, υπήρχε πάρα πολύ υλικό του Μουσείου, αναξιοποίητο λόγω χωρητικότητος. Μέρος του υλικού αυτού, θα μπορούσε να εκτεθεί στην Θεσσαλονίκη σε κατάλληλο κτίριο. Στην συζήτηση, επισημάνθηκε από εμένα η ύπαρξη του κτιρίου όπου λειτουργεί πλέον το Πολεμικό Μουσείο στη Θεσσαλονίκη.

       Για να γίνουν όμως αυτά, έπρεπε κατ’ αρχή να γίνει αλλαγή χρήσεως του χώρου, για να εγκατασταθεί το παράρτημα του Πολεμικού Μουσείου.

       Με αυτές τις σκέψεις, και με δεδομένο το ότι εάν η αποφασισμένη από εμένα τουλάχιστον προσπάθεια είχε αίσιο τέλος θα ‘’έκοβε’’ και την όρεξη του Δήμου Θεσσαλονίκης για την παραχώρηση του κτιρίου, μόλις επέστρεψα από την Αθήνα, έκανα εισήγηση στον Διοικητή του Σ. Στρατού, για την έναρξη ενεργειών  εκ μέρους του Σώματος Στρατού , για την ίδρυση Παραρτήματος του Πολεμικού Μουσείου.

       Σημειωτέον, ότι είχα την έγκριση ( διαφορετικά δεν γινόταν ) και θερμή συμπαράσταση του τότε Διευθυντή του 7ου Επιτελικού Γραφείου, Συνταγματάρχη Παντελή Γιαννακόπουλου.

       Πήρα την έγκριση, για να ξεκινήσω τις ενέργειες. Μέσα στον Σεπτέμβριο, ήρθε ιδιωτικά από την Αθήνα ο κ. Οικονόμου που προανέφερα, περιηγηθήκαμε τους υπό μελέτη χώρους και μετά από μετρήσεις ( δούλεψε μετροταινία ‘’σύννεφο’’ )  καταλήξαμε σε απολύτως συγκεκριμένα στοιχεία, τόσο για το κτίριο και τον απαιτούμενο γύρω του χώρο, όσο και για την αρχική μορφή του Μουσείου.

       Και πάλι, υπέβαλα την εισήγησή μου με λεπτομέρειες πλέον , και την επισήμανση ότι το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών βλέπει το όλο θέμα απολύτως θετικά.

       Όλα αυτά, έγιναν μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα, όταν ο τότε Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Βαρβιτσιώτης ήρθε στη Θεσσαλονίκη για τον επίσημο εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, μετά την επίσκεψη στην Έκθεση Φωτογραφίας, να επισκεφθεί τον χώρο και να ενημερωθεί επι τόπου  από εμένα και τον Σωματάρχη για το όλο θέμα. Εκεί, πήραμε την έγκριση να προχωρήσουμε το όλο θέμα.

       Μετά από 3 μήνες περίπου, το θέμα πήρε τον δρόμο του. Έγινε αλλαγή χρήσεως του χώρου και δόθηκαν τα πρώτα 40.000.000 δρχ αν θυμάμαι καλά, για μελέτες κτλ. Ήταν πλέον σε εκείνη τη φάση, αρμόδια η ΔΣΕ και η ΔΜΧ.

       Το Γραφείο, δεν απασχολήθηκε περισσότερο,  αφού το θέμα είχε πάρει πλέον το δρόμο του. Με μεγάλη μου ικανοποίηση, έβλεπα το έργο να προχωράει, και τον εκάστοτε Υπουργό Εθνικής Αμύνης να ενημερώνεται επιτόπου από τον εκάστοτε Σωματάρχη. Όλα αυτά, μέχρι τον Ιούνιο 1995, που πήρα μετάθεση.

       Αυτή τη στιγμή, και από την έναρξη λειτουργίας του, το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, εξωτερικά έχει ακριβώς την μορφή που προτάθηκε από εμένα και τον κ. Οικονόμου . Μόνο που αντί για παλιά τορπιλάκατο έχει μόνο τορπίλη.

       Για  όλα  τα παραπάνω, υπάρχει  το σχετικό  αρχείο στο  Σώμα Στρατού  ( εάν διατηρήθηκε ) που τα αποδεικνύει.

       Μετά από όλα όσα περιέγραψα, μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, για το πώς ξεκίνησε το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Με βάση το αξίωμα, ότι ‘’η αρχή είναι το ήμισυ του παντός’’, πιστεύω ότι έχω κάποια μικρή σχέση και εγώ.

       Προσωπικά, πιστεύω ότι ίσως είναι το έργο για το οποίο μπορώ να υπερηφανεύομαι, και το μόνο που ουσιαστικά προσέφερα στην πόλη μου. Μεγάλο ρόλο, έπαιξαν και οι συγκυρίες, καθώς και η ύπαρξη ανθρώπων που είδαν θετικά το όλο εγχείρημα.

       Θα μπορούσα να αναφέρω πολύ περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά δεν θα προσέθεταν τίποτα περισσότερο στην ουσία.

       Εάν υπάρχει κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος, αυτό είναι η δημιουργία του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, που είναι πλέον ένα από τα στολίδια της πόλης μας και που πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφθούν όλοι, ιδιαίτερα τα Σχολεία.

      Επομένως, μην αναρωτιέστε πώς ξεκίνησε η δημιουργία του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. ΤΩΡΑ, ΞΕΡΕΤΕ!

     Εγωιστικό ?  Ίσως, όμως αυτό δεν με ενοχλεί.